Lompat ke isi

Para Nabi

Ti wikishia
Artikel ieu ngeunaan jumlah, mu'jizat, martabat, jeung syariat-syariat para nabi. Pikeun nyaho ngeunaan harti kenabian jeung kerasulan, tingali di kenabian.

Para Nabi atawa Anbiya nyaéta jalma-jalma anu dipilih ku Allah pikeun jadi perantara ngajak manusa balik ka jalan-Na. Allah ngahubungkeun diri jeung para nabi ngaliwatan wahyu.

Ishmah (suci tina dosa), kanyaho kana élmu ghaib, kamampuh ngalakukeun mukjizat, jeung narima wahyu (wahyu tasyri'iyah jeung tabliniyah) mangrupa ciri-ciri husus para nabi. Dina Al-Qur'an disebutkeun sababaraha mukjizat para nabi, saperti tiisna seuneu pikeun Nabi Ibrahim AS, tongkat Nabi Musa AS robah jadi oray badag, kamampuh Nabi Isa AS ngahirupkeun jalma nu geus maot, dibeulahna bulan, jeung Al-Qur'an Al-Karim sorangan.

Dina Al-Qur'an Al-Karim, aya ayat anu negeskeun kaunggulan sabagian nabi tinimbang nabi-nabi anu sanés. Aya nabi anu, salian ti gaduh pangkat kenabian, ogé miboga pangkat kerasulan; malah aya ogé anu miboga pangkat imamah. Numutkeun riwayat, para nabi Ulul 'Azmi nyaéta Nabi Nuh AS, Nabi Ibrahim AS, Nabi Musa AS, Nabi Isa AS, jeung Nabi Muhammad SAW leuwih luhur darajatna tinimbang nabi-nabi anu sanés, sarta Nabi Muhammad SAW téh nu paling luhur darajatna ti sakabéhna. Salian ti éta, diantara para nabi, aya nu dipaparin kitab samawi, saperti Nabi Syits AS, Nabi Idris AS, Nabi Musa AS, Nabi Daud AS, Nabi Isa AS, jeung Nabi Muhammad SAW; sarta para nabi Ulul 'Azmi ogé dianggap gaduh syariat sorangan.

Numutkeun pandangan anu kasohor, jumlah para nabi nyaéta 124 rébu urang. Dina Al-Qur'an aya ngaran 26 di antarana. Nabi anu munggaran nyaéta Nabi Adam AS jeung nabi anu pamungkas nyaéta Nabi Muhammad SAW.

Para ulama Syiah dina karyana geus ngabahas sajarah para nabi sarta nyerat buku-buku anu khusus ngeunaan éta. Di antarana nyaéta An-Nur Al-Mubin fi Qishash Al-Anbiya wa Al-Mursalin karya Seyyed Ni'matullah Al-Jazairi, Qishash Al-Anbiya karya Qutbuddin Ar-Rawandi, Tanzih Al-Anbiya karya As-Seyyed Al-Murtadha, jeung Hayat Al-Qulub karya Allamah Al-Majlisi.

Nabi

Artikel Utama: kenabian

Nabi nyaéta jalma anu ngadawuhkeun warta ti Allah tanpa perantara manusa[1], jadi perantara antara Allah jeung mahluk-Na, sarta ngajak sakabéh mahluk ka jalan Allah.[2]

Narima wahyu, élmu gaib,[3] ishmah (kabebasan tina dosa),[4] jeung diijabahna doa[5] mangrupa ciri-ciri para nabi. Kalolobaan téolog muslim percaya yén para nabi téh kajaga tina sagala dosa jeung kasalahan dina sakabéh urusan jeung tahapan kahirupan;[6] ku alatan éta, kajadian-kajadian anu disebatkeun dina Al-Qur'an ngeunaan istighfar para nabi jeung panghampura Allah,[7] saperti kajadian maotna saurang lalaki Mesir ku Nabi Musa AS,[8] ditinggalkeunna kerasulan ku Nabi Yunus AS,[9] jeung didaharna buah terlarang ku Nabi Adam AS[10] diinterpretasikeun salaku tarkul Aula (ninggalkeun anu leuwih utama). Sabalikna, sababaraha ahli téolog muslim ngan nganggep kemaksuman para nabi téh wajib dina urusan-urusan anu patali jeung kenabian wungkul, sarta dina urusan kahirupan sapopoé ngayakeun sahw al-Nabi (nabi bisa lalai atawa ngalakukeun kasalahan anu teu dihaja ).[11]

Jumlah jeung Nami-namina

Ngeunaan jumlah para nabi aya rupa-rupa riwayat. Allamah Thabathaba'i numutkeun hiji riwayat anu kasohor, nyebatkeun yén jumlahna aya 124 rébu jalma.[12] Numutkeun riwayat ieu, 313 di antarana mangrupa rasul, 600 urang nyaéta nabi-nabi Bani Israil, sarta opat urang (Nabi Hud AS, Nabi Saleh AS, Nabi Syu'aib AS, jeung Nabi Muhammad SAW) nyaéta urang Arab.[13] Dina riwayat lianna, jumlah para nabi disebatkeun 8 rébu,[14] 320 rébu,[15] jeung 144 rébu jalma.[16] Allamah Majlisi ngaduga yén angka 8 rébu éta nujul ka nabi-nabi anu gedé.[17] Nabi anu munggaran nyaéta Nabi Adam AS[18] jeung nabi anu pamungkas nyaéta Nabi Muhammad SAW.[19]

Al-Qur'an nyebatkeun nami sabagian para nabi.[20] Nabi Adam AS, Nabi Nuh AS, Nabi Idris AS, Nabi Hud AS, Nabi Saleh AS, Nabi Ibrahim AS, Nabi Luth AS, Nabi Isma'il AS, Nabi Ilyasa' AS, Nabi Dzulkifli AS, Nabi Ilyas AS, Nabi Yunus AS, Nabi Ishaq AS, Nabi Ya'qub AS, Nabi Yusuf AS, Nabi Syu'aib AS, Nabi Musa AS, Nabi Harun AS, Nabi Daud AS, Nabi Sulaiman AS, Nabi Ayyub AS, Nabi Zakaria AS, Nabi Yahya AS, Nabi Isa AS, jeung Nabi Muhammad SAW nyaéta nabi-nabi anu ngaranna disebatkeun dina Al-Qur'an.[21] Sabagian mufasir percaya yén nami Isma'il bin Hizqil ogé disebatkeun dina Al-Qur'an.[22]

Aya ogé anu nyangka yén Al-Qur'an nyebutkeun ciri-ciri sabagian nabi, saperti Irmiya AS jeung Syamu'il AS, tapi henteu nyebut nami-namina sacara jelas.[23] Dina Al-Qur'an, aya hiji surah anu dingaranan Al-Anbiya', sarta sajumlah surah lianna dingaranan ku nami nabi-nabi saperti Yunus, Hud, Yusuf, Ibrahim, Muhammad, jeung Nuh.

Dina sababaraha riwayat, aya nabi-nabi anu disebatkeun saperti Syits AS,[24] Hizqil AS,[25] Habaquq AS,[26] Daniyal AS,[27] Jurjis AS,[28] Uzair AS,[29] Hanzhala[30] jeung Irmiya[31] salaku nabi. Aya béda pendapat ngeunaan kenabian jalma-jalma saperti Khidhir AS,[32] Khalid bin Sinan,[33] jeung Dzulqarnain.[34] Ogé numutkeun Allamah Thabathaba'i, Uzair AS ogé mangrupa salah sahiji jalma anu kenabianna henteu jelas.[35]

Numutkeun ayat-ayat Al-Qur'an, aya sabagian nabi anu hirup dina waktu anu sami; contona, Nabi Musa AS jeung Nabi Harun AS[36] sarta Nabi Ibrahim AS jeung Nabi Luth AS[37] hirup dina mangsa anu babarengan. Salian ti éta, tina sababaraha riwayat ogé bisa dipikaharti yén aya nabi-nabi anu hirup babarengan. Salaku conto, Sayyid Ibnu Thawus dina bukuna Al-Luhuf nyaritakeun yén nalika Imam Husein AS badé angkat ti Makkah nuju Kufah, anjeunna nyarios ka Abdullah bin Umar: "Naha anjeun henteu terang yén Bani Israil parantos kajauhan dugi ka dina hiji isuk-isuk, ti mimiti subuh nepi ka panonpoé terbit, maranéhna maéhan tujuh puluh nabi Allah, teras (tanpa ngarasa kajahatan tina kajahatan anu pikasieuneun ieu) maranéhna langsung dagang saolah-olah teu aya kajadian anu salah?!"[38] Dina riwayat anu sanés, Majma' Al-Bayan nyebatkeun ti Nabi Muhammad SAW yén anjeunna nyarios ka Abu 'Ubaidah Al-Jarrah: "Wahai Abu 'Ubaidah! Bani Israil dina awal dinten hiji poé, maéhan 43 nabi dina waktu anu sami, sanggeus éta, 112 jalma ti Bani Israil bangun pikeun amar ma'ruf nahi munkar ngalawan anu maéhan para nabi, tapi maranéhna ogé dibunuh dina ahir dinten anu sami."[39]

Darajat jeung Tingkatan

Numutkeun ayat "وَلَقَدْ فَضَّلْنَا بَعْضَ النَّبِيِّينَ عَلَىٰ بَعْضٍ" (Artina: "Sareng saéstuna Kami parantos ngunggulkeun sabagian para nabi ka atas sabagian anu sanés"),[40] pangkat jeung kalungguhan para nabi henteu sami, sarta aya sabagian anu leuwih unggul tibatan anu sanés. Dina hadis-hadis, darajat Nabi Muhammad SAW dianggap leuwih luhur tibatan nabi-nabi anu sanés.[41]Tina sudut pandang Yahudi, nabi-nabi Bani Israil leuwih unggul tibatan nabi-nabi anu sanés, sarta diantara maranéhna, Nabi Musa AS leuwih unggul tibatan anu sanés.[42]

Ululazmi

Artikel Utama: Ululazmi

Numutkeun Allamah Thabathaba'i, maksud tina 'azm dina ayat 35 Surat Al-Ahqaf nyaéta syariat, sarta anu dimaksud ku Ululazmi nyaéta para nabi anu gaduh syariat sorangan. Tina pandangan anjeunna, aya lima nabi anu gaduh syariat (Nabi Nuh AS, Nabi Ibrahim AS, Nabi Musa AS, Nabi Isa AS, jeung Nabi Muhammad SAW) anu mangrupa Ululazmi.[43] Aya sabagian anu boga pamadegan yén Ululazmi henteu ngan diwatesan ku nabi-nabi anu gaduh syariat wungkul.[44] Numutkeun hiji riwayat, para nabi Ululazmi leuwih luhur tibatan nabi-nabi anu sanés.[45]

Martabat Kerasulan

Numutkeun pandangan anu kasohor, "nabi" miboga harti anu leuwih lega tibatan "rasul". Unggal rasul téh nabi, tapi henteu sakabéh nabi téh rasul.[46] Numutkeun hiji hadis, aya 313 urang ti para nabi anu mangrupa rasul.[47] Sababaraha bédana antara nabi jeung rasul di antarana:

  • Rasul narima wahyu boh dina mangsa saré boh dina mangsa hudang, sedengkeun nabi ngan ukur narima wahyu ngaliwatan impian anu leres.[48]
  • Wahyu ka rasul disampaikeun ku Jibril, sedengkeun wahyu ka nabi bisa ngaliwatan malaikat-malaikat séjén, ilham dina haté, atawa mimpi anu leres.[49]
  • Rasul, salian ti boga pangkat kenabian, ogé ngagaduhan tugas kerasulan pikeun nyampurnakeun hujjah (bukti).[50]
  • Rasul nyaéta jalma anu gaduh syariat sorangan sarta netepkeun hukum-hukum, sedengkeun nabi nyaéta penjaga syariat nabi sanés. Thabarsi nyebatkeun pendapat ieu ka Al-Jahiz.[51] Sanajan kitu, aya sabagian mufasir saperti Thabarsi anu nganggap yén nabi jeung rasul téh sinonim.[52]

Nabi Tasyri'iyah jeung Tabligiyah

Numutkeun hiji klasifikasi, para nabi dibagi kana dua golongan, nyaéta nabi-nabi tasyri'iyah jeung nabi-nabi tabligiyah.[53]

Tugas nabi-nabi tabligiyah nyaéta pikeun nyebarkeun, ngada'wahkeun, ngalaksanakeun, jeung napsirkeun syariat anu geus aya dina mangsa aranjeunna. Béda jeung nabi-nabi tasyri'iyah saperti Nuh, Ibrahim, Musa, jeung Isa,[54] anu sorangan gaduh syariat,[55] jeung mawa agama anyar, sarta jumlah maranéhna kacida saeutikna.[56]

Martabat Imamah

Numutkeun Ayat Ibtila' Ibrahim, aya sabagian nabi anu ogé miboga martabat imamah.[57] Dina sababaraha riwayat, martabat imamah dianggap leuwih luhur tibatan martabat kenabian, sabab martabat ieu dipasihkeun ka Nabi Ibrahim AS dina ahir umurna sanggeus anjeunna ngagaduhan pangkat kenabian.[58] Dina Surah Al-Anbiya, Nabi Ibrahim AS, Nabi Ishak AS, Nabi Yakub AS, jeung Nabi Luth AS diwanohkeun salaku imam.[59] Dina hiji hadis ti Imam Ja'far Ash-Shadiq AS, sakabéh nabi Ululazmi dianggap gaduh martabat imamah.[60]

Kaunggulan Tibatan Malaikat

Numutkeun Syeikh Mufid, kaum Imamiyah jeung Ahli Hadis ti Ahlus Sunnah nganggap martabat para nabi leuwih luhur tibatan malaikat, tapi kalolobaan Muktazilah ti Ahlus Sunnah nyarios yén malaikat leuwih unggul tibatan para nabi.[61] Dina sababaraha hadis, martabat Nabi Muhammad SAW jeung Dua Belas Imam, dianggap leuwih luhur tibatan malaikat.[62]

Nabi-nabi Anu Gaduh Kitab

Sajumlah nabi ngagaduhan kitab samawi; numutkeun ayat-ayat Al-Qur'an, Zabur mangrupa kitabna Nabi Daud AS[63], Taurat kitabna Nabi Musa AS, Injil kitabna Nabi Isa AS[64], jeung Al-Qur'an kitabna Nabi Muhammad SAW.[65] Al-Qur'an henteu nyebut nami kitab pikeun Nabi Ibrahim AS sarta ngagunakeun istilah "shuhuf" pikeun anjeunna.[66] Ogé numutkeun hiji hadis, Allah ngirimkeun 50 shahifah ka Nabi Syits AS, 30 shahifah ka Nabi Idris AS, jeung 20 shahifah ka Nabi Ibrahim AS.[67]

Para mufasir, dumasar kana ayat "Anjeunna (Allah) parantos netepkeun syariat pikeun agama anu anjeunna wasiatkeun ka Nuh, sareng anu Kami wahyukeun ka anjeun (Muhammad), sareng anu Kami wasiatkeun ka Ibrahim, Musa, sareng Isa."[68] nganggap yén Nabi Nuh AS, Nabi Ibrahim AS, Nabi Musa AS, Nabi Isa AS, jeung Nabi Muhammad SAW téh miboga syariat sorangan.[69] Dina sababaraha riwayat, panyabab nabi-nabi ieu dianggap Ululazmi ogé lantaran maranéhna miboga syariat.[70]

Allamah Thabathaba'i nyatakeun yén unggal nabi Ululazmi gaduh kitab jeung syariat sorangan[71], sarta kitab-kitab nabi non-Ululazmi saperti Nabi Daud AS,[72] Nabi Syits AS, jeung Nabi Idris AS,[73] henteu bertentangan sareng kekhususan syariat pikeun nabi-nabi Ululazmi; sabab kitab-kitab nabi non-Ululazmi henteu ngandung hukum syariat jeung syariat.[74]

Mukjizat

Mukjizat mangrupa salah sahiji cara pikeun ngabédakeun nabi-nabi anu asli ti para pendusta anu ngaku-ngaku nabi. Mukjizat nyaéta kajadian di luar akal manusa anu dilakukeun ku nabi kalayan idin Allah, sarta dibarengan ku klaim kenabian jeung tahaddi (tantangan).[75] Al-Qur'an nyebutkeun sababaraha mukjizat para nabi; Onta na Nabi Saleh AS,[76] tiisna seuneu pikeun Nabi Ibrahim,[77] hirupna deui opat manuk Nabi Ibrahim ku leungeun Nabi Ibrahim,[78] salapan mukjizat Nabi Musa AS saperti robahna tongkat jadi oray badag,[79] muncurna dua belas mata cai pikeun kaum Asbath Bani Israil,[80] beulahna laut jeung muncurna jalan kasalametan pikeun Bani Israil,[81] yad al-baydha' (panangan nu caang),[82] mukjizat-mukjizat Nabi Isa AS saperti nyageurkeun panyakit, ngahirupkeun jalma maot, ngarobah taneuh liat jadi manuk,[83] jeung mukjizat Nabi Muhammad SAW saperti Al-Qur'an Al-Karim[84] jeung ngabeulah bulan[85] mangrupa sabagian mukjizat nabi anu kasohor anu disebatkeun dina Al-Qur'an. Ibnu Al-Jauzi nyebatkeun sumber-sumber anu ngalaporkeun 1000 mukjizat pikeun Nabi Muhammad SAW.[86]

Béda-bédana mukjizat disababkeun ku béda-bédana élmu pangaweruh jeung kabutuhan masarakat dina mangsa-mangsa anu béda. Hikmah ilahi ngawajibkeun yén unggal mukjizat nabi kedah saluyu jeung kabutuhan umat-Na. Salaku conto, dina mangsa Nabi Musa AS, sihir jeung jampi geus sumebar, Allah netepkeun mukjizat Musa nyaéta tongkat supaya para penyihir henteu mampuh niru éta mukjizat sarta buktina jadi sampurna pikeun umatna.[87]

Irhash

Artikel Utama: Irhash

Kajadian-kajadian anu lumangsung sateuacan diutusna para nabi, kalayan tujuan nyiapkeun masarakat pikeun narima klaim kenabian maranéhna engké,[88] dina istilah para téolog katelah irhash. Kasalametan Nabi Musa AS tina Laut Nil, kamampuh Nabi Isa AS nyarios dina ayunan,[89] garingna Danau Sawah, guncangna Istana Kisra, pareumna seuneu Pérsia jeung kajadian-kajadian séjén anu lumangsung dina taun kalahiran Nabi Muhammad SAW[90] mangrupa conto-conto irhash para nabi.

Bibliografi

Para ahli hadis, mufasir, jeung téolog Islam dina karyana geus nyerat ngeunaan para nabi. Allamah Majlisi nyéépkeun opat jilid tina kitab Bihar Al-Anwar pikeun riwayat-riwayat ngeunaan para nabi[91] sarta salapan jilid pikeun sajarah Nabi Muhammad SAW.[92] Salian ti éta, aya ogé buku-buku anu ditulis sacara mandiri ngeunaan para nabi, anu biasana diterbitkeun kalayan judul Qashash Al-Anbiya'. Dina karya-karya ieu, biasana dijelaskeun ngeunaan riwayat hirup para nabi, sarta kadang-kadang ogé dibahas pasualan-pasualan akidah anu patali jeung maranéhna. Sababaraha di antarana nyaéta:

  • (النّورُ المُبین فی قِصَص الاَنْبیاءِ وَالمُرْسَلین) An-Nur Al-Mubin fi Qashash Al-Anbiya' wa Al-Mursalin: Buku ieu karya Seyyed Ni'matullah Al-Jazairi (1050-1112 H). Buku ieu ngandung riwayat hirup para nabi anu ngaranna disebatkeun dina riwayat-riwayat Syiah. Panulis dina bubukana ngabahas sababaraha topik saperti jumlah para nabi, persamaan maranéhna, para Nabi Ululazmi, sarta bédana nabi jeung imam. Buku ieu ditulis dina basa Arab sarta ditarjamahkeun kana basa Persia kalayan judul "Dastanha-ye Payambaran ya Qesseha-ye Qur'an az adam ta Khatam".
  • (قصص الانبیا راوندی) Qashash Al-Anbiya' Ar-Rawandi: Buku ieu karya Quthbuddin Ar-Rawandi. Panulis dina buku ieu nyaritakeun riwayat hirup para nabi dumasar kana urutan kronologis.
  • (تنزیه الانبیاء والائمة) Tanzih Al-Anbiya' wa Al-A'immah: Karya Sayyid Murtadha (355-436 H). Anjeunna nyerat buku ieu pikeun ngabuktikeun ishmah para nabi dina basa Arab. Panulis dina buku ieu nganggap yén para nabi téh kajaga tina sagala kasalahan, dosa leutik, jeung dosa badag.[93]
  • (وقایع السنین والاعوام) Waqayi' As-Sinin wa Al-A'wam: Buku ieu karya Seyyed Abdul Husain Khatun Abadi (wafat 1105 H). Buku ieu dibagi kana tilu bagian. Bagian kahiji ngeunaan sajarah para nabi, panulis dina bagian ieu nyebutkeun nami-nami, umur panjang, sarta sababaraha kajadian ti sajumlah nabi. Dina dua bagian saterusna, anjeunna nyarioskeun kajadian-kajadian dina mangsa Nabi Muhammad SAW. Waqayi' As-Sinin ditulis dina basa Persia ogé.
  • (لطائف قصص الأنبياء) Latha'if Qashash Al-Anbiya': Karya Sahl bin Abdullah At-Tustari (wafat 238 H). Buku ieu ngagunakeun ayat-ayat jeung riwayat pikeun ngajelaskeun poin-poin tina kahirupan para nabi.
  • (حیات القلوب) Hayat Al-Qulub: Buku ieu karya Allamah Majlisi (wafat 1110 H) sarta ngandung carita ngeunaan para nabi jeung para panerusna. Dina buku ieu, Majlisi ogé ngabahas nubuwah 'ammah (kenabian umum), khilafah Imam Ali AS, wajibna aya imam, penunjukan langsung, jeung ishmah.

Salian ti éta, aya ogé buku-buku saperti Qashash Al-Anbiya' al-Musamma 'Ara'is Al-Majalis karya Ahmad bin Muhammad Atsa'labi, Qashash Al-Anbiya' karya Ibnu Katsir, jeung Qashash Al-Anbiya' karya Abu Ishaq An-Naisaburi ti kalangan ulama Ahlus Sunnah anu ogé ditujukeun pikeun topik ieu.

Catetan Handap

  1. ↑ Thuraihi, Majma' Al-Bahrain, 1375 H, jilid 1, kaca 375.
  2. ↑ Musthafawi, At-Tahqiq fi Kalimat Al-Qur'an Al-Karim, 1368 H, jilid 12, kaca 55.
  3. ↑ Thusi, At-Tibyan, Dar Ihya At-Turats Al-'Arabi, jilid 2, kaca 459.
  4. ↑ Mufid, 'Adam Sahw An-Nabi, 1413 H, kaca 29-30; Sayyid Murtadha, Tanzih Al-Anbiya, 1387 H, kaca 34.
  5. ↑ Majlisi, Bihar Al-Anwar, 1403 H, jilid 72, kaca 116.
  6. ↑ Mufid, 'Adam Sahw An-Nabi, 1413 H, kaca 29-30; Sayyid Murtadha, Tanzih Al-Anbiya, 1387 H, kaca 34.
  7. ↑ Contona, tingal: Surat Al-Qashash, ayat 16; Surat Al-Anbiya, ayat 87; Surat Thaha, ayat 121.
  8. ↑ Makarem Shirazi, Tafsir Nemuneh, 1374 H, jilid 16, kaca 42, 43.
  9. ↑ Thabathaba'i, Al-Mizan, 1417 H, jilid 14, kaca 315.
  10. ↑ Thabarsi, Majma' Al-Bayan, 1372 H, jilid 7, kaca 56; Makarem Shirazi, Tafsir Nemuneh, 1374 H, jilid 13, kaca 323.
  11. ↑ Shaduq, Man La Yahdhuruhu Al-Faqih, 1413 H, jilid 1, kaca 360.
  12. ↑ Thabathaba'i, Al-Mizan, 1417 H, jilid 2, kaca 144.
  13. ↑ Pikeun ningali riwayatna, tingali: Shaduq, Al-Khisal, 1362 H, jilid 2, kaca 524; Shaduq, Ma'ani Al-Akhbar, 1403 H, kaca 333; Majlisi, Bihar Al-Anwar, 1403 H, jilid 11, kaca 32, jilid 74, kaca 71.
  14. ↑ Thusi, Al-Amali, 1414 H, kaca 397; Majlisi, Bihar Al-Anwar, 1403 H, jilid 11, kaca 31.
  15. ↑ Majlisi, Bihar Al-Anwar, 1403 H, jilid 11, kaca 60.
  16. ↑ Mufid, Al-Ikhtishash, 1413 H, kaca 263; Majlisi, Bihar Al-Anwar, 1403 H, jilid 16, kaca 352.
  17. ↑ Majlisi, Bihar Al-Anwar, 1403 H, jilid 11, kaca 31.
  18. ↑ Majlisi, Bihar Al-Anwar, 1403 H, jilid 11, kaca 32.
  19. ↑ Surat Al-Ahzab, ayat 40.
  20. ↑ Surat An-Nisa, ayat 164.
  21. ↑ Thabathaba'i, Al-Mizan, 1417 H, jilid 2, kaca 141.
  22. ↑ Thabathaba'i, Al-Mizan, 1417 H, jilid 14, kaca 63.
  23. ↑ Thabathaba'i, Al-Mizan, 1417 H, jilid 2, kaca 313.
  24. ↑ Shaduq, Al-Khisal, 1362 H, jilid 2, kaca 524.
  25. ↑ Quthb Ar-Rawandi, Qashash Al-Anbiya', 1409 H, kaca 241-242.
  26. ↑ Majlisi, Bihar Al-Anwar, 1403 H, jilid 14, kaca 163.
  27. ↑ Majlisi, Bihar Al-Anwar, 1403 H, jilid 13, kaca 448.
  28. ↑ Quthb Ar-Rawandi, Qashash Al-Anbiya', 1409 H, kaca 238.
  29. ↑ Majlisi, Bihar Al-Anwar, 1403 H, jilid 13, kaca 448.
  30. ↑ Majlisi, Bihar Al-Anwar, 1403 H, jilid 14, kaca 156.
  31. ↑ Majlisi, Bihar Al-Anwar, 1403 H, jilid 14, kaca 373; Quthb Ar-Rawandi, Qashash Al-Anbiya', 1409 H, kaca 224.
  32. ↑ Tingali: Thusi, At-Tibyan, Dar Ihya At-Turats Al-'Arabi, jilid 7, kaca 82.
  33. ↑ Majlisi, Bihar Al-Anwar, 1403 H, jilid 14, kaca 448-451.
  34. ↑ Fakhr Ar-Razi, Mafatih Al-Ghaib, 1420 H, jilid 21, kaca 495.
  35. ↑ Thabathaba'i, Al-Mizan, 1417 H, jilid 2, kaca 141.
  36. ↑ Surat Maryam, ayat 53.
  37. ↑ Surat Hud, ayat 74.
  38. ↑ Sayyid Ibnu Thawus, Al-Luhuf 'Ala Qatla Ath-Thufuf, kaca 102.
  39. ↑ Thabarsi, Majma' Al-Bayan, Dar Al-Ma'rifah, jilid 2, kaca 720.
  40. ↑ Surat Al-Isra', ayat 55.
  41. ↑ Shaduq, Kamal Ad-Din, 1395 H, jilid 1, kaca 254.
  42. ↑ Thahiri Akkardi, Yahudiyat, 1390 H, kaca 173.
  43. ↑ Thabathaba'i, Al-Mizan, 1417 H, jilid 2, kaca 141.
  44. ↑ Mishbah Yazdi, Rah wa Rahnamasyinasi, 1393 H, kaca 404.
  45. ↑ Thabathaba'i, Al-Mizan, 1417 H, jilid 2, kaca 145.
  46. ↑ Mufid, Awa'il Al-Maqalat, 1413 H, kaca 45.
  47. ↑ Shaduq, Al-Khisal, 1362 H, jilid 2, kaca 524; Majlisi, Bihar Al-Anwar, 1403 H, jilid 11, kaca 32, jilid 74, kaca 71.
  48. ↑ Kulaini, Al-Kafi, 1407 H, jilid 1, kaca 176-177.
  49. ↑ Kulaini, Al-Kafi, 1407 H, jilid 1, kaca 176-177.
  50. ↑ مصباح یزدی، راه و راهنماشناسی، ۱۳۹۳ش، ص۵۵.
  51. ↑ Thabarsi, Majma' Al-Bayan, 1372 H, jilid 7, kaca 144.
  52. ↑ Thabarsi, Majma' Al-Bayan, 1372 H, jilid 7, kaca 144-145.
  53. ↑ Muthahhari, Majmu'ah Atsar, jilid 2, kaca 183.
  54. ↑ Muthahhari, Majmu'ah Atsar, jilid 3, kaca 154.
  55. ↑ Muthahhari, Majmu'ah Atsar, jilid 3, kaca 173.
  56. ↑ Muthahhari, Majmu'ah Atsar, jilid 2, kaca 183.
  57. ↑ Surat Al-Baqarah, ayat 124.
  58. ↑ Bahrani, Al-Burhan, 1416 H, jilid 1, kaca 323.
  59. ↑ Surat Al-Anbiya, ayat 69 nepi ka 73.
  60. ↑ Kulaini, Al-Kafi, 1407 H, jilid 1, kaca 175.
  61. ↑ Mufid, Awa'il Al-Maqalat, 1413 H, kaca 49-50.
  62. ↑ Shaduq, Kamal Ad-Din, jilid 1, kaca 254.
  63. ↑ Surat Al-Isra', ayat 55.
  64. ↑ Surat Al-Hadid, ayat 27.
  65. ↑ Surat Asy-Syura, ayat 7.
  66. ↑ Surat Al-A'la, ayat 19.
  67. ↑ Shaduq, Al-Khisal, 1362 H, jilid 2, kaca 524.
  68. ↑ Surat Asy-Syura, ayat 13.
  69. ↑ Thabathaba'i, Al-Mizan, 1417 H, jilid 2, kaca 141.
  70. ↑ Shaduq, 'Uyun Akhbar Ar-Ridla, 1378 H, jilid 2, kaca 80.
  71. ↑ Thabathaba'i, Al-Mizan, 1417 H, jilid 2, kaca 141.
  72. ↑ Surat An-Nisa, ayat 163.
  73. ↑ Shaduq, Al-Khisal, 1362 H, jilid 2, kaca 524.
  74. ↑ Thabathaba'i, Al-Mizan, 1417 H, jilid 2, kaca 141.
  75. ↑ Mufid, An-Nukat Al-I'tiqadiyah, 1413 H, kaca 35.
  76. ↑ Surat Al-A'raf, ayat 73.
  77. ↑ Surat Al-Anbiya', ayat 69.
  78. ↑ Surat Al-Baqarah, ayat 260.
  79. ↑ Surat Asy-Syu'ara', ayat 32.
  80. ↑ Surat Al-Baqarah, ayat 60.
  81. ↑ Surat Asy-Syu'ara', ayat 63.
  82. ↑ Surat Al-A'raf: ayat 108; Surat Thaha, ayat 22; Surat Asy-Syu'ara', ayat 33; Surat An-Naml, ayat 12; Surat Al-Qashash, ayat 32.
  83. ↑ Surat Ali 'Imran, ayat 49; Surat Al-Maidah, ayat 110.
  84. ↑ Surat Ath-Thur, ayat 34.
  85. ↑ Surat Al-Qamar, ayat 1.
  86. ↑ Ibnu Al-Jauzi, Al-Muntadham, 1412 H, jilid 15, kaca 129.
  87. ↑ Thayyib, Athyab Al-Bayan, 1378 H, jilid 1, kaca 42.
  88. ↑ At-Tahanawi, Mausu'ah Kasyaf Ishtilahat Al-Funun, Maktabah Lubnan, jilid 1, kaca 141.
  89. ↑ Ja'fari, Tafsir Kautsar, 1377 H, jilid 3, kaca 300.
  90. ↑ Ibnu Katsir, Al-Bidayah wa An-Nihayah, 1407 H, jilid 2, kaca 268; Ya'qubi, Tarikh Al-Ya'qubi, Dar Shadir, jilid 2, kaca 8.
  91. ↑ Majlisi, Bihar Al-Anwar, 1403 H, jilid 11-15.
  92. ↑ Majlisi, Bihar Al-Anwar, 1403 H, jilid 15-24.
  93. ↑ Sayyid Murtadha, Tanzih Al-Anbiya, 1387 H, kaca 34.

Daptar Pustaka

  • Ibnu Al-Jauzi, 'Abdurrahman bin 'Ali, Al-Muntadham fi Tarikh Al-Umam wa Al-Muluk, diteliti ku: Muhammad 'Abdul Qadir 'Atha wa Musthafa 'Abdul Qadir 'Atha, Beirut, Dar Al-Kutub Al-'Ilmiyah, 1412 H/1992 M.
  • Al-Bahrani, Sayyid Hasyim, Al-Burhan fi Tafsir Al-Qur'an, Tehran, Bunyat Al-Bi'tsah, 1416 H.
  • At-Tahanawi, Muhammad 'Ali bin 'Ali, Mausu'ah Kasyaf Ishtilahat Al-Funun wa Al-'Ulum, diteliti ku: 'Ali Farid Dahruj, Beirut, Maktabah Lubnan Nasyirun, tanpa tahun.
  • Ja'fari, Ya'qub, Tafsir Kautsar, Qum, Hijrah, 1377 H.
  • Sayyid Murtadha 'Alam Al-Huda, Tanzih Al-Anbiya' wa Al-A'immah, diteliti ku: Faris Hasun Karim, Qum, Bustan Al-Kitab, 1380 H/1422 H.
  • Ash-Shaduq, Muhammad bin 'Ali, Kamal Ad-Din wa Tamam An-Ni'mah, direvisi ku: Ali Akbar Al-Ghaffari, Tehran, Al-Islamiyah, 1395 H.
  • Ash-Shaduq, Muhammad bin 'Ali, Al-Khisal, direvisi ku: Ali Akbar Al-Ghaffari, Qum, Jami'ah Al-Mudarrisin, 1362 H.
  • Ash-Shaduq, Muhammad bin 'Ali, 'Uyun Akhbar Ar-Ridla 'Alaihis Salam, direvisi ku: Mahdi Al-Lajwardi, Tehran, Nasyar Jahan, 1378 H.
  • Ash-Shaduq, Muhammad bin 'Ali, Ma'ani Al-Akhbar, direvisi ku: Ali Akbar Al-Ghaffari, Qum, Dar Al-Intisyarat Al-Islamiyah, 1403 H.
  • Ash-Shaduq, Muhammad bin 'Ali, Man La Yahdhuruhu Al-Faqih, direvisi ku: Ali Akbar Al-Ghaffari, Qum, Dar Al-Intisyarat Al-Islamiyah, 1413 H.
  • Ath-Thahiri Akkardi, Muhammad Husain, Yahudiyat, Markaz Al-'Alami li At-Tarjamah wa An-Nasyr Al-Musthafa, 1390 H/1432 H.
  • Ath-Thabathaba'i, Sayyid Muhammad Husain, Al-Mizan fi Tafsir Al-Qur'an, Qum, Dar Al-Intisyarat Al-Islamiyah, 1417 H.
  • Ath-Thabarsi, Fadhl bin Hasan, Majma' Al-Bayan fi Tafsir Al-Qur'an, Tehran, Nasyir Khusru, 1372 H.
  • Ath-Thuraihi, Fakhruddin bin Muhammad, Majma' Al-Bahrain, direvisi ku: Ahmad Al-Husaini Al-Asykuri, Tehran, Al-Murtadhawiyah, 1375 H.
  • Ath-Thusi, Muhammad bin Hasan, Al-Amali, direvisi ku: Mu'assasah Al-Bi'tsah, Qum, Dar Ats-Tsaqafah, 1414 H.
  • Ath-Thusi, Muhammad bin Hasan, At-Tibyan fi Tafsir Al-Qur'an, diteliti ku: Ahmad Qashir Al-'Amili, Beirut, Dar Ihya' At-Turats Al-'Arabi, tanpa tahun.
  • Ath-Thayyib, Sayyid 'Abdul Husain, Athyab Al-Bayan fi Tafsir Al-Qur'an, Tehran, Islam, 1378 H.
  • Fakhr Ar-Razi, Muhammad bin 'Umar, Mafatih Al-Ghaib, Beirut, Dar Ihya' At-Turats Al-'Arabi, 1420 H.
  • Quthb Ar-Rawandi, Sa'id bin Hibatullah, Qashash Al-Anbiya', direvisi ku: Ghulamriza 'Arifaniyan Yazdi, Masyhad, Markaz Al-Buhuts Al-Islamiyah, 1409 H.
  • Al-Kulaini, Muhammad bin Ya'qub, Al-Kafi, direvisi ku: Ali Akbar Al-Ghaffari wa Muhammad Akhundi, Tehran, Dar Al-Kutub Al-Islamiyah, 1407 H.
  • Al-Majlisi, Muhammad Baqir, Bihar Al-Anwar, Beirut, Dar Ihya' At-Turats Al-'Arabi, 1403 H.
  • Mishbah Yazdi, Muhammad Taqi, Rah wa Rahnamasyinasi, ditinjau ulang ku: Musthafa Karimi, Qum, Intisyarat Mu'assasah Al-Imam Al-Khomeini, 1393 H.
  • Al-Musthafawi, Hasan, At-Tahqiq fi Kalimat Al-Qur'an Al-Karim, Tehran, Wizarat Ats-Tsaqafah wa Al-Irsyad Al-Islami, 1368 H.
  • Al-Muthahhari, Murtadha, Majmu'ah Atsar, Tehran, Intisyarat Shadra.
  • Al-Mufid, Muhammad bin Muhammad, Al-Ikhtishash, direvisi ku: Ali Akbar Al-Ghaffari wa Mahmud Muhzim Az-Zarandi, Qum, Al-Mu'tamar Al-'Alami li Alfiyah Asy-Syeikh Al-Mufid, 1413 H.
  • Al-Mufid, Muhammad bin Muhammad, An-Nukat Al-I'tiqadiyah, Qum, Al-Mu'tamar Al-'Alami li Asy-Syeikh Al-Mufid, 1413 H.
  • Al-Mufid, Muhammad bin Muhammad, Awa'il Al-Maqalat fi Al-Madzahib wa Al-Mukhtarât, Qum, Al-Mu'tamar Al-'Alami li Asy-Syeikh Al-Mufid, 1413 H.
  • Al-Mufid, Muhammad bin Muhammad, Adam Sahw An-Nabi*, Qum, Al-Mu'tamar Al-'Alami li Asy-Syeikh Al-Mufid, 1413 H.
  • Al-Makarem Asy-Syirazi, Nasyir, Tafsir Nemuneh, Tehran, Dar Al-Kutub Al-Islamiyah, 1374 H.
Dicomot ti "https://su.wikishia.net/w/index.php?title=Para_Nabi&oldid=2456"