Lompat ke isi

Amirul Mukminin (Gelar)

Nambah tutumbu
Ti wikishia
Artikel ieu ngeunaan gelar Amirul Mukminin. Pikeun nyaho Imam kahiji umat Syiah, tingali Imam Ali AS.

Amirul Mukminin mangrupa salah sahiji tina gelar Imam Ali AS anu, dumasar kapercayaan Syiah, dikhususkeun pikeun Imam Ali AS wungkul, sarta umat Syiah henteu ngagunakeunana pikeun Imam-imam Maksum anu sanés. Numutkeun kapercayaan Syiah, gelar ieu mimiti dipaké pikeun Ali bin Abi Thalib dina mangsa Nabi Muhammad SAW masih hirup.

Saperti anu dicaritakeun ku Syekh Mufid, saurang ulama Syiah dina abad kalima Hijriah, Nabi Muhammad SAW dina Kajadian Ghadir Khum, netepkeun yén Ali bin Abi Thalib mangrupa panerusna sarta pamingpin pikeun umat Muslim, sarta maréntahkeun sadayana pikeun ngahormatan Ali kalayan gelar Amirul Mukminin. Dina konteks ieu, aya riwayat ti Ummu Salamah jeung Anas bin Malik anu dijadikeun rujukan pikeun nunjukkeun yén gelar Amirul Mukminin geus dipaké pikeun Imam Ali AS sanajan nalika Nabi Muhammad SAW masih kénéh hirup. Sanajan kitu, Ibnu Khaldun (wafat 808 H), saurang sejarawan ti Ahlus Sunnah, ngaku yén gelar ieu mimiti dipaké ku Sahabat pikeun Umar bin Khattab. Klaim ieu bertentangan jeung riwayat-riwayat anu aya dina sumber-sumber Ahlus Sunnah, di mana Nabi Muhammad SAW nerangkeun yén Imam Ali AS nyaeta Amirul Mukminin.

Gelar Amirul Mukminin ti saprak jaman Khalifah Kadua mimiti dipaké dina konteks politik, sarta dipaké pikeun ngarujuk ka khulafaur rasyidin (kacuali Abu Bakar), khalifah-khalifah Bani Umayyah, sareng Bani Abbasiyah. Sayid Ibnu Thawus, saurang ulama Syiah abad katujuh, nyerat buku al-Yaqin bi Ikhtisas Mawlana 'Ali bi Imratil Mu'minin pikeun ngabuktikeun yén gelar ieu dikhususkeun pikeun Imam Ali AS.

Pamahaman Konsep

Amirul Mukminin hartosna pangeran, komandan, jeung pamimpin umat Muslim.[1] Syiah percaya yén sebutan ieu ngan ukur kedah dianggo pikeun Imam Ali AS, sarta dumasar kana sababaraha riwayat, aranjeunna ogé nahan diri pikeun henteu nganggo gelar éta pikeun para imam Maksum anu sanés.[2]

Numutkeun anu dicatat dina Mafatih al-Jinan, umat Syiah disarankeun dina dinten Idul Ghadir, nalika papanggih sareng anu sanés, pikeun ngucapkeun dzikir khusus anu dina éta dzikir ditekenkeun pentaatan kana kawasa Amirul Mu'minin.[3]

Pamakéan Gelar Amirul Mukminin pikeun Ali AS ku Nabi

Panel kaligrafi Amirul Mukminin karya Ali Khairi, saurang kaligrafer ti Isfahan

Numutkeun kapercayaan Syiah, mimiti munculna jeung dipakéna gelar Amirul Mukminin téh ti Nabi Muhammad SAW, anu ngucapkeunana langsung ka Imam Ali AS; tapi kusabab Imam Ali AS dijauhkeun tina kapamimpinan (khilafah), kecap ieu teras dipaké sacara lega pikeun Khalifah Kadua jeung Khalifah Katilu.[4]

Syiah dina hal ieu ngajadikeun rujukan kana hadis-hadis anu diriwayatkeun ku jalur Syiah sareng Sunni. Numutkeun riwayat ti Ummu Salamah[5] ogé ti Anas bin Malik, Nabi Muhammad SAW dina paguneman jeung dua orang ti istri-istri Nabi SAW, nyebat Ali bin Abi Thalib kalayan gelar Amirul Mukminin.[6]

Satuluyna, numutkeun sababaraha riwayat anu dicatet ku Ibnu Mardawaih al-Isfahani, saurang ulama Ahlus Sunnah dina bukuna Manaqib 'Ali bin Abi Thalib, Nabi Muhammad SAW sababaraha kali ngajéntrékeun Imam Ali AS kalayan gelar Amirul Mukminin. Dina salah sahiji riwayat éta, dicaritakeun yén [Jibril] di hareupeun [Rasulullah] nyebat Ali AS salaku Amirul Mukminin.[7]

Dina riwayat-riwayat Syiah ogé dicaritakeun yén dina Kajadian Ghadir Khum, Nabi Muhammad ogé ngawanohkeun Ali AS salaku panerusna sarta pamingpin pikeun sakabéh umat Muslim, sarta maréntahkeun ka sadayana pikeun nyalam ka Ali kalayan gelar "Amirul Mukminin". Dumasar kana ieu, umat Muslim nuturkeun parentah Nabi, sasarengan asup ka kemah Ali AS sarta nyalam ka anjeunna sakumaha anu diparentah ku Nabi.[8] numutkeun riwayat-riwayat anu sanés, Nabi ogé maréntahkeun cara salam anu sarua ka tujuh sahabat, di antarana Abu Bakar, Umar , Thalhah, jeung Zubair; anu teras nuturkeun paménta Nabi éta.[9]

Syiah dina ngabuktoskeun gelar Amirul Mukminin pikeun Imam Ali AS, ogé ngajadikeun rujukan kana kalimah anu diucapkeun ku Umar bin Khattab. numutkeun éta, anjeunna dina kajadian Ghadir Khum nyebat Ali salaku pamingpin pikeun sadaya lalaki sareng awéwé mukmin.[10] Numutkeun pandangan sababaraha urang, pamakéan kecap "mu'min" dina sapaan ieu ngandung harti narima gelar Amirul Mukminin pikeun Imam Ali AS.[11]

Pandangan Ibnu Khaldun ngeunaan Pamakéan Mimiti Gelar Amirul Mukminin

Ibnu Khaldun (wafat 808 H), saurang sejarawan Ahlus Sunnah, ngeunaan munculna gelar Amirul Mukminin dina jaman Khalifah Kadua jeung pamakéanna pikeun 'Umar bin Khattab, nyatakeun: Sahabat nyebat Abu Bakar salaku Khalifah Rasulullah; sanggeus anjeunna, Umar bin Khattab disebat Khalifah "Khalifati Rasulillah". Tapi kusabab kecap éta beurat, sareng kajadianna aya salah sahiji sahabat (nu ngaranna béda-béda dina riwayat, antara Abdullah bin Jahsy, Amr bin 'as al-Sahmi, Mughirah bin Syu'bah, atawa Abu Musa al-Asy'ari) nyauran Umar kalayan gelar Amirul Mukminin, ku kituna para sahabat resep sareng nyatujuan pikeun nyebut anjeunna kalayan gelar éta.[12] Sareng dumasar kana sababaraha laporan, Khalifah Kadua sorangan ngagaduhan peran dina panamaan ieu.[13] Numutkeun Ya'qubi, saurang sejarawan abad katilu, kajadian ieu aya dina taun 18 Hijriah.[14] Sanajan kitu, dina sumber-sumber Ahlus Sunnah dijelaskeun yén Nabi Muhammad SAW ngajéntrékeun Imam Ali AS kalayan gelar ieu.[15] Ogé numutkeun sababaraha panulis, kusabab Ibnu Khaldun percaya kana kaunggulan Syekhain (Dua syékh atawa dua sesepuh), anjeunna ngupayakeun ngaleungitkeun, ngakurangan, atawa ngarobih riwayat sajarah Ahlus Sunnah pikeun ningkatkeun status Tilu Khalifah (Abu Bakar, Umar, Utsman), Khalifah-khalifah Bani Umayyah, jeung Khalifah-khalifah Bani Abbasiyah, sahingga Imam Ali AS ngan ditempatkeun dina tingkat anu sarua jeung khalifah Bani Umayyah jeung Abbasiyah.[16]

Numutkeun laporan Ibnu Khaldun, dina waktos éta, pamingpin tentara disebat amir; para sahabat ogé nyebat Sa'ad bin Abi Waqqas, anu jadi pamingpin tentara Muslim dina Perang Qadisiyyah (taun 14 Hijriah), salaku Amirul Mukminin.[17] Salaku tambahan, dina pamaréntahan Muslim sanggeus Nabi Muhammad SAW, gelar Amirul Mukminin ngagaduhan fungsi politik sareng terus dianggo pikeun ngarujuk ka Khulafaur Rasyidin (iwal Abu Bakar bin Abi Quhafah), Khalifah-khalifah Bani Umayyah, sareng Bani Abbasiyah.[18]

Monografi

Sayid Ibnu Thawus, saurang ahli hadis Syiah dina abad katujuh, nyerat buku anu judulna al-Yaqin bi Ikhtisas Mawlana Ali bi Imratil Mu'minin. Anjeunna dina buku ieu ngagunakeun 220 hadis tina sumber Ahlus Sunnah, nyatakeun yén gelar Amirul Mukminin khusus pikeun Imam Ali AS[19]. Numutkeun kapercayaanna, Nabi Muhammad SAW geus ngakhususkeun gelar ieu pikeun Ali bin Abi Thalib AS.[20]

Catetan Kaki

  1. ↑ Dairah al-Ma'arif al-Tasyayyu', 1368 HS, éntri Amirul Mukminin, jilid 2, kaca 522.
  2. ↑ Majlisi, Bihar al-Anwar, 1403 H, jilid 37, kaca 334; hurr al-'amili, Wasa'il al-Syi'ah, 1416 H, jilid 14, kaca 600.
  3. ↑ Qummi, Mafatih al-Jinan, dina bagian amalan poé 18 Dzulhijjah.
  4. ↑ Syekh Mufid, al-Irsyad, 1413 H, jilid 1, kaca 48; Ibnu 'Uqdah al-Kufi, Fada'il Amir al-Mu'minin, 1379 HS, kaca 13; ogé tingali: Ibnu 'Asakir, Tarikh Madinah Dimasyq, 1425 H, jilid 42, kaca 303 jeung 386; Abu Nu'aym al-Isfahani, hilyat al-Awliya', 1407 H, jilid 1, kaca 63.
  5. ↑ Syekh Mufid, al-Irsyad, 1413 H, jilid 1, kaca 48.
  6. ↑ Ibnu 'Asakir, Tarikh Madinah Dimasyq, 1425 H, jilid 42, kaca 303 jeung 386; Syekh Mufid, al-Irsyad, 1413 H, jilid 1, kaca 48; Abu Nu'aym al-Isfahani, hilyat al-Awliya', 1407 H, jilid 1, kaca 63.
  7. ↑ Ibnu Mardawaih, Manaqib, 1382 HS, kaca 62-64.
  8. ↑ Syekh Mufid, al-Irsyad, 1413 H, jilid 1, kaca 176.
  9. ↑ Syekh Mufid, al-Irsyad, 1413 H, jilid 1, kaca 48.
  10. ↑ Syekh Mufid, al-Irsyad, 1413 H, jilid 1, kaca 177.
  11. ↑ Muntazhiri Muqaddam, "Barresi-ye Karbordha-ye Laqab-e Amirul Mukminin dar Bastar-e Tarikh-e Islam", kaca 136.
  12. ↑ Ibnu Khaldun, Diwan al-Mubtada' wa al-Khabar, 1408 H, jilid 1, kaca 283.
  13. ↑ tabari, Tarikh al-Umam wa al-Muluk, Beirut, jilid 4, kaca 208.
  14. ↑ Ya'qubi, Tarikh al-Ya'qubi, Dar sadir, jilid 2, kaca 150.
  15. ↑ Ibnu 'Asakir, Tarikh Madinah Dimasyq, 1425 H, jilid 42, kaca 303 jeung 386.
  16. ↑ Ummah Thalab, "Davari dar Andishah-ha-ye Ibni Khaldun darbare-ye Imam 'Ali Alayhi al-Salam va Mas'ale-ye Khilafat", kaca 92.
  17. ↑ Ibnu Khaldun, Diwan al-Mubtada' wa al-Khabar, 1408 H, jilid 1, kaca 283.
  18. ↑ Ibnu Khaldun, Diwan al-Mubtada' wa al-Khabar, 1408 H, jilid 1, kaca 283.
  19. ↑ Taqaddumi Ma'shumi, Nur al-Amir fi Tathbit Khutbah al-Ghadir, 1379 HS, kaca 97.
  20. ↑ «الیقین باختصاص مولانا علی(ع) بامره المؤمنین», Situs HadisNet.

Daptar Pustaka

  • Abu Nu'aym al-Isfahani, Ahmad bin 'Abdillah, hilyat al-Awliya' wa tabaqat al-Asfiya', Beirut, Dar al-Kitab al-‘Arabi, 1407 H.
  • Ibnu Khaldun, ‘Abd al-Rahman bin Muhammad, Diwan al-Mubtada' wa al-Khabar fi Tarikh al-‘Arab wa al-Barbar wa man ‘asarahum min Dhawi al-Sha'n al-Akbar, tahqiq: Khalil Syahadah, Beirut, Dar al-Fikr, 1408 H / 1988 M.
  • Ibnu ‘Asakir, Tarikh Madinat Dimasyq, tahqiq: ‘Ali Syiri, Beirut, Dar al-Fikr, 1425 H.
  • Ibnu ‘Uqdah al-Kufi, Fada'il Amir al-Mu'minin, dihimpun ku ‘Abd al-Razzaq Muhammad husain hirz al-Din, Qum, Dalil, 1379 HS.
  • Ibnu Mardawayh, Ahmad bin Musa, Manaqib 'Ali bin Abi talib, Qum, Dar al-hadis, 1382 HS.
  • Ummah talab, Mustafa, «داوری در اندیشه‌های ابن‌خلدون درباره امام علی علیه‌السلام و مسأله خلافت», Misykat, No. 87, Summer 1384 HS.
  • Taqaddumi Ma'shumi, Amir, Nur al-Amir 'Alayhi al-Salam fi Tathbit Khutbah al-Ghadir: Mu'ayyidat haditsiyyah min Kutub Ahl al-Sunnah li Khutbah al-Nabiyy al-A'ẓam al-Ghadiriyyah, Qum, Mawlud Ka'bah, 1379 HS.
  • hurr al-‘amili, Muhammad bin hasan, Wasa'il al-Syi'ah, tahqiq: Muhammad Rida husaini Jalali, Qum, Mu'assasah al al-Bayt li Ihya' al-Turats, 1416 H.
  • Da'irat al-Ma'arif al-Tasyayyu', di bawah pengawasan Ahmad sadr Haj Sayyid Jawadi, Kamran Fani, dan Baha' al-Din Khurramsyahi, jilid 2, Teheran, Mu'assasah Intisyarat hikmat, 1368 HS.
  • Syekh Mufid, Muhammad bin Muhammad, al-Irsyad fi Ma'rifat hujaj Allah 'ala al-‘Ibad, tahqiq: Mu'assasah al al-Bayt li Ihya' al-Turats, Qum, al-Mu'tamar al-‘alami li Alfiyyah al-Syekh al-Mufid, 1413 H.
  • tabari, Muhammad bin Jarir, Tarikh al-Umam wa al-Muluk (Tarikh al-tabari), Muhammad Abu al-Fadl Ibrahim, Beirut, Rawa'i' al-Turath al-‘Arabi, tanpa taun
  • Qummi, Syekh ‘Abbas, Mafatih al-Jinan, tarjamah Musawi Damghani, Masyhad, Intisyarat astan Quds Radawi, cetakan ke-11.
  • Majlisi, Muhammad Baqir, Bihar al-Anwar, Beirut, Mu'assasah al-Wafa', 1403 H.
  • Muntazhari Muqaddam, hamid, "Barresi-ye Karbordha-ye Laqab-e Amirul Mukminin dar Bastar-e Tarikh-e Islam", Majallah Tarikh-e Islam dar ayineh-ye Pajuhish, Qum, Mu'assasah Imam Khomeini, Spring 1387 HS.
  • Ya'qubi, Ahmad bin Wadih, Tarikh al-Ya'qubi, Beirut, Dar sadir, tanpa taun.
Dicomot ti "https://su.wikishia.net/w/index.php?title=Amirul_Mukminin_(Gelar)&oldid=2535"